نماد‌شناسی ابزار در شاهنامه فردوسی

یکی از انواع نماد‌هایی که در سروده‌ها و نوشته‌های حماسی و اساطیری جهان کاربرد فراوانی دارد و در شاهنامه فردوسی هم از آن بهره بسیاری گرفته شده است، ابزارها می‌باشند. در شاهنامه از ابزارها و رزم‌ابزارهای بسیاری نام می‌رود که کارکرد آن‌ها تنها در گرو معنای وضع شده برایشان می‌باشد هم‌چون جوشن، خود، گرز، نیزه ژوپین، عمود و... . این جستار بر آن است تا بدون در نظر گرفتن کارآیی صرف، تنها با برشمردن ابزارهایی که در ابیات شاهنامه از آن‌ها یاد شده و کارکردی نمادین و رمزی دارند، به بررسی کاربرد این ابزارها در دو بعد نماد به شیوه نشانه‌های قراردادی یا « نماد گونه» و نماد بر پایه اسطوره‌شناسی بپردازد. بر این پایه در این جستار پس از بیان مقدمه‌ای در باب نماد و جایگاه آن در ادب پارسی و نیز زیبایی‌شناسی سخن، هم‌چنین جداسازی «نماد» از «نمادگونه» و «نشانه»، به بررسی ابزارهای به کار رفته در شاهنامه پرداخته می‌شود. ابزارهایی که کاربرد نشانه‌شناسی دارند در یک بخش بررسی می‌شوند و آن دسته از ابزارهایی که به عنوان نماد هستند از دید اسطوره‌شناسی تحلیل می‌شوند.